Help!

Rusland. Het land waar de step nog gewoon een vervoersmiddel is in plaats van kinderspeelgoed. Het land waar journalisten knap, slank en slim moeten zijn. Het land waar de smileys geen ogen hebben. En het land waar iedereen zo behulpzaam mogelijk is. 

Dat laatste had ik niet helemaal verwacht. Rusland staat nou eenmaal niet bekend als een leuk, lief en knuffelig land. Je ziet Russen niet snel naar vreemden lachen en ze kunnen hard overkomen. De Russen staan bij ons bekend als stugge en norse mensen, maar dezelfde Russen zijn altijd bereid om je te helpen. 

Een paar weken geleden werd er een avond georganiseerd voor alle internationale studenten aan MSU. Super leuk dat je zoiets organiseert, maar de ruimte vinden waar de ‘meeting’ plaatvond was al een hele opgave op zich. Zeker als je in de verkeerde lift stapt die niet naar de verdieping kan waar je heen wilt en dan ook nog eens in de verkeerde sectie van het gebouw beland. Na ongeveer een half uur zoeken en drie niet- Engels sprekende mensen gevraagd te hebben wilden we het eigenlijk opgeven. Nog één iemand vragen dan.. Hopen dat deze jongen Engels spreekt.. En jawel, Sergey sprak Engels en was zo vriendelijk om ons naar de ruimte toe te brengen. Deze behulpzame Rus was precies wat we nodig hadden.

In de weken daarna bleek hij niet alleen behulpzaam te zijn, maar ook super aardig. En nee, hij is niet alleen aardig tegen ons, maar tegen iedereen. Ken je dat gevoel dat je met een kinderwagen in de metrohal voor de trap staat en niet weet hoe je met je kindje naar boven komt? Nee klopt, dat gevoel ken ik niet, maar ik zou het me voor kunnen stellen. Sergey zou je helpen de kinderwagen de trap op te tillen. Dat is normaal. Dat is vriendelijkheid.

Gisteren zijn we met Sergey en zijn twee vrienden de stad in geweest. ’s Avonds door een prachtige stad lopen met drie super gezellige Russen die je er van alles over kunnen vertellen. Een avond waarin de tijd voorbij vloog. Waarin je je niet druk hoeft te maken waarover je moet praten, omdat alles zo vanzelfsprekend is. Wat wil je nog meer? Leukste avond tot nu toe. By far. 

De mensen hier zijn zo gastvrij en behulpzaam. In Nederland moeten we alles minstens een paar weken van te voren afgesproken hebben, maar hier kan je iemand op de dag zelf nog benaderen en je weet zeker dat diegene je wilt helpen. Ze komen misschien wat hard en stug over, maar dat is alles behalve waar als je ze beter leert kennen. We zouden in Nederland een voorbeeld aan de Russen moeten nemen. Nederlanders zouden zich behulpzamer en gastvrijer moeten opstellen.