Wasjes, wasjes, wasjes.

In Nederland regent het en is het af en toe bewolkt, terwijl het in Moskou nog fantastisch weer is. Het is uitzonderlijk dat het hier nog zo warm is in deze tijd van het jaar. Ik ben dan ook het liefst de hele dag buiten. In het Gorkipark aan het water, het Zaryadye park midden in het centrum, bij de fontein voor de universiteit of ‘gewoon’ over het Rode Plein lopen.

Helaas moeten er ook minder leuke dingen gebeuren, zoals de was. De was doen is hier, geloof me of niet, een avontuur apart. Als ik de was ga doen, zet ik al vroeg de wekker. De wasruimte is om 9 uur geopend, maar ik sta er liever al iets van te voren. Als ik om half negen de trap naar het washok afloop staan er zeker al 5 mensen voor de dichte deur te wachten. Een half uur te vroeg en dus een half uur overleven in de vreemde geuren van het trappenhuis. Een voor een sluiten de studenten met hun stinkende waszakken achteraan in de rij. Je zou denken dat de meeste studenten die ’s ochtends vroeg geen les hebben nog in hun bed zouden liggen, maar niet in mijn universiteit. In mijn universiteit staan de studenten om 9 uur in een lange rij voor een gratis washok. Vermoeide blikken kijken naar de klok, in smart wachtend op het wasvrouwtje. 

Langzaam komt het wasvrouwtje de vele trappen af. De sleutels al in haar hand. Ik voel de studenten achter mij in beweging komen. De waszakken worden opgetild van de vloer en iedereen neemt zijn starthouding aan. Ik hoor de ‘klik’ van het slot en voel de mensenmassa achter me in  beweging komen. Nu wordt het spannend. Wie zal er een wasmachine bemachtigen? En wie was er te traag? Wie moet een beurt wachten? En claim je de juiste machine? 

Zo snel mogelijk loop je het washok in. Je ogen zijn gericht op een machine en je werpt je tas op de machine. Yes! Geclaimd. Nu begint de volgende uitdaging. Welk programma ga je kiezen? белый, белый / цветной, of zal je toch maar voor шерсть / ручная стирка gaan? Op de muur hangt een papiertje met uitleg, maar durf je er naartoe te lopen. Je riskeert een hoop dodende blikken van de ‘trage’ mensen die geen machine hebben kunnen bemachtigen. Je besluit erop te gokken, te rekenen op je kennis van de Russische taal. De wasmachine begint te draaien en je bent opgelucht. Het geluid van de bijna opstijgende wasmachine klinkt als muziek in mijn oren. Over een uur moet je terugkomen om je was op te halen. 

Ik besluit om naar de kantine te gaan, zodat ik kan ontbijten in de tijd dat ik op de was moet wachten. Na ongeveer een uur loop ik opnieuw de trappen af richting het washok. Shit. Te laat. Machine nummer negen is al leeg gehaald door de volgende ongeduldige student. Overal door het washok staan wasmanden verspreid, waar je je eigen of iemand anders was in kan deponeren. Is de mand gevuld, dan kan je hem bij de andere volle wasmanden op de tafel zetten. Op de tafel in het midden van de ruimte, waar zeker achttien wasmanden opgestapeld zijn, moet je je eigen was zien te vinden. “Nee, ik heb geen streepjes trui,” denk ik terwijl ik in de manden kijk. Ook de superman- onderbroek en de knalroze kanten string zijn niet van mij. Na lang zoeken weet ik zeker dat de groene mand met zwarte was van mij is. Op naar de volgende challenge: de droger. 

De was zit in de droger, ik heb een programma gekozen en het deurtje zit dicht. Dit is de eerste keer dat ik de wasvrouw niet om hulp hoef te vragen. Ze knikt, glimlacht en steekt haar duim tegelijkertijd op. Ze is oprecht trots dat die domme Nederlanders haar hulp niet meer nodig hebben. Na een uur kom ik terug naar de ruimte die vol staat met drogers. Mijn was zal nu wel droog zijn toch? Maar nee, er staat dat ik nog bijna twee uren op mijn was moet wachten. Shit, ik ben vergeten op de startknop te drukken. Meteen land ik weer met beiden voeten op de grond. Lichtelijk beschaamd loop ik langs de wasvrouw terug naar boven. 

Om kwart over twaalf besluit ik opnieuw te kijken of mijn was al klaar is, we zijn immers twee uren verder. Ik loop voor de derde keer deze dag de trap af en… Vergeten… De wasruimte is van twaalf tot vier gesloten. Tja, de wasvrouw heeft soms ook een pauzetje nodig.